Sense adonar-me’n la vida va entrar en els versos
i ara no vol sortir.
S’ha demanat permís de residència i
he hagut pe posar-li un plat més a taula.
la ràpita, miquel reverté, poesia catalana, poesia delta
This entry was posted on Novembre 21, 2019, 5:36 pm and is filed under Uncategorized. You can follow any responses to this entry through RSS 2.0. You can leave a response, or trackback from your own site.
Tyreese Nelson en Alexis Ravelo, Las flores no… | |
Maria Jesús Reverter… en Premoniciones | |
CONTES PER A LES NIT… en Els monstres simpàtics d… | |
HEMINGWAY, ORWELL, D… en HEMINGWAY, ORWELL, DOS PASSOS,… | |
Botika en Sant Jordi 2015 |